สวัสดีคะท่านผู้อ่านทุกท่าน วันนี้อย่าเพิ่งแปลกใจหรือว่าปิดเว็บหนีน่ะคะ ว่าทำไมวันนี้อายขึ้นต้นโพสต์ด้วยคำพูดแปลกๆเศร้าๆ ทำไมหรอคะ เพราะว่าเหลือเวลาอีกแค่ 1 วันเท่านั้นเอง ที่การอบรมเครื่องเงินของเราจะจบลง ขอเศร้าแปบ ก่อนที่จะพูดเรื่องการจบลงของการอบรม อายมาต่อเรื่องการทำตะเกาที่ค้างคาดีกว่า วันนี้อายจะนำผลงานตะเกาที่อายทำมาให้ชมกันค่ะ แม้ว่ามันจะไม่สวยไม่เนียนสักเท่าไหร่ แต่อายก็ภูมิใจในผลงานของตัวเองมากๆคะ
จากงานตะเกาเราก็มาต่อกับงานประเกือม ประเกือมที่เราทำนั้นเป็นประเกือมแบบปิดฝาคะ เรียกว่า ถุงเงิน ขั้นตอนการตีไม่ยากคะ แต่ขั้นตอนการปิดฝานี่สิคะ อยากจะบอกว่ายาก หากเราบัดกรีปิดฝาไม่ดี เวลายัดชันชันก็จะปริออกมา ประเกือมของเราจะไม่งามและไม่สมบูรณ์แบบ สำหรับขั้นตอนการทำคร่าวๆนะคะ มีตั้งแต่ ตีปากประเกือม บัดกรีปิดฝา ใส่ลวดมัดปาก ยัดชัน แกะลาย เจาะรูและก็ขัดเงาชิ้นงานคะ แต่สำหรับอายแล้ว อายสู้ไม่ถอยคะ ต่อให้ขั้นตอนมากมายแค่ไหน คนอื่นทำได้เราก็ต้องทำได้สิ
นั่งตีประเกือมเพลินๆ
เอาเป็นว่าอายเอารูปการทำประเกือมมาฝากแค่นี้ก่อนน่ะคะ วันหลังสัญญาคะว่าจะเก็บตกทุกภาพการอบรมมาฝากแน่นอนคะ
การอบรมในครั้งนี้ใช้ระยะเวลาในการอบรม 35 วัน แต่สำหรับอายแล้ว มันเปรียบเสมือนระยะเวลา 3 วัน เป็นเพียงแค่ระยะเวลาสั้นๆเขาว่ากันว่า "ระยะเวลาแห่งความสุขมักจะสั้นเสมอ อายเป็นคนหนึ่งนะที่ไม่เคยเบื่อการอบรมเลยสักครั้ง ไม่เคยเบื่อเลยจริงๆ อย่างที่อายเคยบอกน่ะคะ อายเข้าอบรมเพียงเพราะอยากหาอะไรทำฆ่าเวลาช่วงปิเทอมใหญ่ แต่สิ่งที่มันได้มา กลับมากมายเหลือเกิน มันคือความสุขคะ สุขยังไงบอกไม่ถูกหรอกคะ ต้องสัมผัสด้วยตัวเอง ความสุขที่ได้อบรม ความสุขที่ได้เจอเพื่อน ความสุขทีี่ได้เจอน้องๆ ความสุขที่ได้เจอคุุณครูคุณตา ได้ทั้งความรู้มาเติมเต็มสมอง ช่วงเวลาเพียง 35 วัน สำหรับอายแล้วมันสั้นมากคะ จนเราคิดว่า "ทำไมเวลาเดินเร็วจังเลย" คิดแล้วก็น่าใจหายมาก ที่ระยะเวลาเหลือเพียง 1 วันเท่านั้น ที่ทุกิย่างจะเป็นปกติ ไม่ต้องตื่นเช้าไปอบรม ไม่ต้องกลับบ้านเย็นๆ แต่นี่คือสิ่งที่อายไม่ต้องการ แต่เราก้ต้องยอมจำนนต่อกฎข้อนี้ว่า "งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา" คนเราเมื่ออยู่กับใครหรือว่าได้ทำอะไรแล้วมีความสุข เขาก็อยากที่จะทำหรืออยู่กับสิ่งนั้นตลอดไป แต่เมื่อมันไม่ได้เป็นอย่างที่เราคิด ทางเดียวที่เราจะทำได้คือ เราเลือกที่จะจดจำมันไว้ในหัวใจ ตราบนานเท่านาน... สวัสดีคะ
